Mestreech - New York

Van de ene wereldstad naar de andere metropool. De reis van Maastricht naar NYC verliep voorspoedig. Vanaf Brussel naar Montreal gevlogen (was weer net wat goedkoper) om vervolgens door de vliegen naar NYC. Na op Brussels Airport het gebruikelijk dagdag, zwaaizwaai en de wachtrij voor de beveiliging overleefd te hebben was het tijd om te boarden. In het vliegtuig zat ik naast een slecht ziend omaatje van 84, hoewel ik dat slecht ziend met een korreltje zout nam toen ze een half uur een pagina in een tijdschrift met ene Portugese voetballer met ontbloot bovenlijf open had liggen. Ze was oorspronkelijk Belgisch, woonde in Canada en was lange tijd Frans lerares geweest op de universiteiten rondom Montreal. Ze vond het geweldig naast me te zitten, omdat ik een student was, en ook maar snel contact opnemen met haar dochter die ook in NYC zat vanwege een of andere viool opleiding. Dus nu heb ik het telefoonnummer van iemand, die goed met een viool overweg kan, in NY woont en waarvan ik de moeder in een vliegtuig ontmoet heb….;)
Ietwat te laat aangekomen in Montreal stond ik voor de grootste uitdaging van de dag. Binnen 50 minuten mijn connecting flight halen, inclusief de US binnenkomen. Eenmaal uit het vliegtuig werd ik met nog 2 anderen meteen doorgestuurd naar US customs. Weer door de beveiliging, ditmaal met schoenen uit en op naar het volgende obstakel: koffer check. Blijkbaar moet je koffer gecheckt zijn en met je meegaan naar de US, voordat jezelf ook de US in mag. Nog snel een formuliertje invullen en hup op naar de customs. Gelukkig waren zelfs deze mensen aardig, al is dat bij Amerikanen natuurlijk vaak een leuk toneelspel. Een minuscuul vraagje moeten beantwoorden en even later zat ik in het vliegtuig naar NY!
Na een dik uur stond ik op het vliegveldje La Guardia, ergens in het noorden van Queens. Niet bepaald de toegangspoort naar de hemel. Maar het voordeel van zo een klein vliegveld voor binnenlandse/Canadese vluchten is dat je binnen 5 minuten met je koffer buiten staat. Na een klein avontuur met de bus, metro en 2 koffers stond ik op de splitsing van broadway/28 st. Niet het meest dichtbijgelegen metrostation maar een overstap door een druk metrostation met 2 onhandige koffers zag ik niet zo zitten. Dus nog een stukje lopen, wat ook al niet ideaal was met al die sneeuw. Uiteindelijk heelhuids aangekomen bij mijn kamer op E26 street. Degene waarvan ik de kamer van onderverhuur voor de eerste 3 maanden, Sean, liet me zijn kamer etc. zien. Eigenlijk zou hij al een Bangkok moeten zitten, maar vanwege de gewelddadige situatie daar gaat hij nu waarschijnlijk naar Seoul… mooi daar kon ik ook nog wel iets over vertellen. De kamer zelf is super relax, groot bed, bureau, met grote lades, inloopkast en nog een kast. Wel apart om op iemand anders kamer te slapen. Samen met nog 3 andere huisgenoten deel ik een keuken, woonkamer en 2 badkamers. In de kamer staat een TV met een diagonaal groter dan ikzelf en de keuken ziet er ook gebruikt uit, niet altijd vanzelfsprekend hier. Een huisgenoot, die zelf vanaf morgen ook vertrekt en zijn kamer onderverhuurd heb ik al ontmoet, ook een aardige gast, al is de manier van leven hier toch wel anders.
Gisteravond nog even een film gekeken en Thai besteld (keuken wordt niet altijd gebruikt) Vervolgens ben ik om half 10 gaan slapen, want ik trok het echt niet meer. De luxaflex kreeg ik alleen niet goed naar beneden, niet heel erg, aangezien het grote licht op het Empire State Building snachts toch uitgaat. Want ja… het uitzicht vanaf hier is wel enorm vet. Verder is het hier ook relatief rustig, al bereiken de sirenes natuurlijk ook nog de 25ste verdieping.
Goed, vandaag ga ik de omgeving eens verkennen, boodschappen doen en internet regelen want dat doet het hier nog niet. Ik heb me voorgenomen om af en toe een verhaaltje hier te posten, al zal dat niet iedere keer zo lang zijn als nu, vroege wakker worden door de Jetlag zal ook wel een keertje ophouden.