Sneeuw en ...

Ja we leven nog! Niet omgekomen in de sneeuwstormen van afgelopen week. Al brengt die sneeuw naast natte voeten natuurlijk ook leukere dingen met zich mee. Zo ook zaterdag 1,5 week geleden (ja daar was ik gebleven). Ik had niet echt een plan voor die dag en na een beetje uitgeslapen te hebben maar besloten om richting Central Park te lopen, maak je namelijk ook niet altijd mee dat daar verse sneeuw ligt. Via Fifth Avenue en Rockefeller Plaza kwam ik aan de zuid-oost zijde van Central Park uit. Omdat ik nog niet gerend had deze week (veel te veel sneeuw) maar besloten om naar de noord west hoek van het park te lopen al kleine goedmaker. 200 eekhoorns en een hoop sneeuw later verliet ik tevreden het park, het was weer erg leuk en het blijft toch iets speciaals daar. Met de metro zakte ik af richting Meatpacking district in Chelsea, waar ik nog even de Chelsea Market bezocht om wat te eten en inkopen te doen. De Chelsea Market is oude hal waarin vele eetwinkeltjes gevestigd zijn. Van een Italiaan specialiteiten uit Italië tot aan Nederlandse drop kun je er vinden, hetzij niet altijd voor dezelfde prijzen. Na nog een stukje naar huis gelopen te hebben had ik toch wel pijnlijke voetjes. Die avond nog met de huisgenoten wat gaan drinken in de buurt van Madison Square, wat gelukkig niet al te ver lopen was. Een aantal Canadese en Amerikaanse biertjes geproefd, sommige waren niet te drinken.
Die zondag had ik even nodig om op gang te komen. Dus nog maar even skypen met en thuisfront om vervolgens de metro te pakken richting Brooklyn. Brooklyn is een leuke wat oudere buurt, met vele leuke drink en eetgelegenheden. Na Brooklyn verkend te hebben twijfelde ik om nog over de Brooklyn Bridge naar Manhattan te lopen. Het begon nu toch wel weer kouder te worden (-6°C) en er stond een lekker briesje, zeker midden op de brug. Maar ach je leeft maar een keer dus de brug maar weer over gebanjerd om aan de overkant snel de warme metro in te duiken en huiswaarts te keren.
Afgelopen week was het weer een gewone werkweek. Douchen, ontbijten, naar ziekenhuis lopen, werken, vergaderen, werken, naar huis lopen, koken, eten, basketbal wedstrijdje kijken met huisgenoot en een gewone dag zit er weer op. Donderdag ochtend werd ik wakker en kon het Empire State Building niet meer zien. Gelukkig lag het niet aan mijn ogen maar aan de mist buiten. Zo te zien hing de sneeuw/bewolking zo laag dat je zelfs op de 25 verdieping bijna in de bewolking zat. Beneden op straat lag weer een dik pak sneeuw en ik besloot al snel om gewoon thuis te werken. Ook moest ik nog wat dingetjes hier in het gebouw regelen, om post te kunnen ontvangen want dat was de eerste weken niet helemaal goed gegaan. Aan het eind van de ochtend veranderde de sneeuw in hagel, ijsregen en gewone regen. Tegen de avond begon het zelf te onweren tijdens een stortbui, alle weertypen weer gezien dus. Het had niet veel gescheeld of ik had alsnog buiten gestaan in de stortregen, aangezien het brandalarm afging. Tsja… wat doe je dan? Huisgenoot vertelde dat het wel vaker voorkwam… gewoon even uit het raam hangen en checken of er mensen naar buiten lopen, zo niet dan zal er wel niet veel aan de hand zijn. Ondertussen was de brandweer ook al gearriveerd met 4 grote wagen (groot is hier ook echt lomp groot) en even later werd het gejengel van het alarm gelukkig uitgezet, bijna een gehoorbeschadiging opgelopen.
Zaterdag ochtend een beetje op tijd opgestaan om naar een museum te gaan, aangezien het weer iets minder was. Keuze was gevallen op Inteprid Sea, Air & Space Museum. Een oud vliegdekschip met wat vliegtuigjes, een space shuttle en een submarine. Niet echt iets waar ik naar toe zal gaan als Sabine hier is over 2 weken. Even langs mijn werkplek om nog een kortingsbon uit te printen (arme student) en iets na openingstijd was ik binnen. Meteen maar de onderzeeër ingelopen, hadden we die al gehad. Wel apart om te bedenken dat je in zo een ‘klein’ bootje 3 maanden lang met 80 – 110 man zit opgesloten. Na de submarine ben ik aan boord gegaan van de Inteprid. Toch wel leuk bootje. In de grote ruimte liepen een paar lompe figuren rond verkleed als starwars figuren ter entertainment voor de kids, Amerikaanser kan natuurlijk niet, maar gelukkig is het ook Amerikaans om hier en daar een veteraan neer te zetten die je iets kan vertellen. Helemaal bovenin het schip kwam ik een enthousiasteling tegen die met zijn vriendin naar dit museum was gekomen als valentijns cadeau. Ik kon er niet direct uit opmaken of dit een cadeau van hem voor haar was of andersom, al weet ik wel dat Sabine me zou afschieten om hier naartoe te gaan. Maargoed, ik maakte wel graag gebruik van zijn enthousiasme om wat nieuwe dingen te leren over dit schip en verschillende vliegtuigen, want hij wist er nog behoorlijk veel van wat ook wel leuk was (gratis rondleiding). Toen ik de hele Interprid gezien had besloot ik om naar de Space Shuttle “Enterprise” te gaan kijken. Boven op het vliegdekschip stond deze in een grote tent. De shuttle was toch wel een stuk groter dan ik had verwacht. Je ziet wel eens van die beelden waar de spaceshuttle bovenop een Boeing vervoerd wordt… ik wil niet weten hoe groot die Boeing is. Wel eens leuk om te zien dus, ook al is deze shuttle nooit in de ruimte geweest. Het was namelijk de eerste shuttle ooit gebouwd en gebruikt is vooral gebruikt om testen mee uit te voeren op aarde. Enfin, educatief dagje. Over educatie gesproken, ik ga nog wat aan mijn werk doen. Dit verhaaltje is ondertussen toch al behoorlijk lang geworden.
De groeten!